Strona:Karol Ruprecht (szkic biograficzny).djvu/020

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

dzającą przebytemi cierpieniami wysoki szacunek. Imię jej było Barbara Einberger. Zmarła przed kilku laty. Była to matrona poważna i jakkolwiek z części zgermanizowanego Szlązka rodem, również gorąco kochająca Polskę jak syna. Z takich rodziców urodził się Karol w Puławach dnia 24. grudnia 1821 roku.

Karol miał jeszcze dwa imiona Adolf, Antoni; ochrzczony przez księdza kalwińskiego, do którego to wyznania należała cała jego rodzina. Był on drugiem z rzędu dzieckiem Ruprechtów. Najstarszem była córka Fryderyka. Młodszych od Karola dzieci mieli Ruprechtowie dwanaście, z tych było sześciu chłopców a sześć dziewcząt. Liczne to rodzeństwo wcześnie w wieku dziecinnym wymarło, tak, że pozostał tylko Karol i trzy jego siostry: Fryderyka, Felicja i Florentyna.[1]

  1. Fryderyka najstarsza w rodzeństwie wyszła za mąż za Karola Morozowicza, jeometrę dóbr Puławskich, zmarłego w 1830 r. Z tego małżeństwa pozostało troje dzieci, które dorosłszy cierpiały także wiele w służbie ojczyzny. Jeden z nich Konstanty Morozowicz, główny ekspedytor poczty Rządu Narodowego w Warszawie 1863 r. jest obecnie w emigracji urzędnikiem przy kolei żelaznej w Zurichu. Wdowa po Morozowiczu Karolu wyszła powtórnie za mąż, za Dyonizego Ruszkowskiego, inspektora szkoły rolniczej w Radomsku i tu zmarła w roku 1860. Z tego małżeństwa pozostało siedmioro dzieci. Jeden z młodych Ruszkowskich wysłany w r. 1863 na Syberję do Krasnojarska, dwaj