Strona:Karol Ruprecht (szkic biograficzny).djvu/007

jeden z jego członków pomiędzy bogaczami, zwykle najnieskłonniejszymi do zaufania, jest zaiste wielkim przykładem potęgi moralnej i zarazem pocieszającym dowodem, iż teraźniejsza ludzkość nie jest jeszcze zupełnie zepsutą, jeżeli jej krezusowie zdolni są ocenić wartość bogactwa moralnego, i jeżeli są zdolni więcej zaufać ludziom biednym a uczciwym, niż bogatym a nieuczciwym.
 Wiele faktów podobnego zaufania, jakie prawość Ruprechta ogólnie wzbudzała, sprowadzało niejednokrotnie dobre skutki dla sprawy wolności i niepodległości.
 Jest w Paryżu pewien magnat, niezmiernie bogaty ale pomimo tego, że jest uczciwym człowiekiem, nie bardzo skory do ofiar pieniężnych. Poznał on Ruprechta i bezwiednie uległ wpływowi jego cnoty, tak dalece, że nigdy nie odmówił grosza tam, gdzie Karol uznał go za potrzebny dla sprawy polskiej. Razu pewnego, a było to już pod koniec powstania, gdy Ruprecht z ramienia Rządu Narodowego, pełnił obowiązek Komissarza pełnomocnego w Paryżu, ofiarował na jego żądanie 300.000 franków, na uzbrojenie powstania; drugi raz podczas wojny francuzko—pruskiej 1870, ofiarował także na przedstawienie Ruprechta, znaczną bardzo summę na umundurowanie i uzbrojenie Polaków, którzy służąc w szeregach obrońców Francji, bezinteresowność posunęli do tego stopnia, iż nie tylko krew swoją i mozolne służby najechanemu krajowi