Strona:Karol May - Trapper Sępi-Dziób.djvu/82

Indjanie mogli się zbliżyć. Kiedy okrążyli hacjendę, Sternau i Unger puścili wierzchowce w cwał, jakgdyby przybywali zdala. Zatrzymali się przed wrotami i zapukali. Z zewnątrz padło pytanie:
 — Kto tam?
 — Czy to hacjenda del Erina? — zapytał Sternau.
 — Tak — odpowiedziano.
 — Jesteśmy gońcami.
 — Ilu was?
 — Dwóch.
 — Kto was wysłał?
 — Pantera Południa.
 — A, w takim razie możecie wejść.
 Wrota się otworzyły i obaj odważni mężowie wjechali na dwór, gdzie zeskoczyli z koni. Panował tu mrok; zaprowadzono ich do oświetlonego pokoju. Było pełno ludzi, o dzikiem wejrzeniu. Jeden z nich, zapewne dowódca, zapytał Meksykanina, który przyprowadził obu obcych:
 — Czego pragną ci chłopcy?
 Sternau odezwał się szybko:
 — Chłopcy? Macie do czynienia z sennorami. Weźcie to sobie na rozum! Przybywamy od Pantery Południa i musimy koniecznie się rozmówić z sennorem Cortejem. Gdzież jest?
 Meksykanin obejrzał potężną postać Sternaua, która sprawiała silne wrażenie na otaczających. Chciał przecież wyjść z honorem. Odparł:
 — Musicie się przedtem u mnie zameldować!
 — Tak! Kimże jest pan?

76