a rzadka to cecha u białych. Dlatego też danem ci będzie skarb królewski zobaczyć. —
W godzinę potem, gdy wszyscy przy obiedzie toczyli w jadalni towarzyską rozmowę, Karja weszła na palcach do pokoju hrabiego.
— Czy pismo gotowe? — zapytała.
— Umiesz czytać?
— Umiem! — rzekła wyniośle.
— Oto je masz!
Alfonso wręczył Karji arkusz papieru, na którym wypisane było, co następuje:
Niniejszem oświadczam, że po otrzymaniu skarbu królewskiego Miksteków będę się uważał za narzeczonego Karji, wnuczki ich królów, i jako żonę swoją wezmę ją do ojczystego kraju.
hrabia de Rodriganda y Sevilla.
— Czy dobrze?
— Słowa podobają mi się, ale brak pieczęci.
— Wszak zbyteczna!
— Przyrzekłeś mi przecież!
— Niechże i tak będzie! — odpowiedział, ukrywając niezadowolenie.
Roztopił lak i przyłożył swą pieczęć.
— Więc wszystko dobrze, Karja? — zapytał. — Teraz ty dotrzymaj słowa.
— Dotrzymam. Czy znasz górę El Reparo?
— Tak. Leży o cztery godziny stąd w kierunku zachodnim.
