Strona:Karol May - Tajemnica Miksteków.pdf/56

 — No tak, bogaczem — zaśmiał się Unger wesoło. — Mieszkałem w lesie, a gwiazdy były mi okryciem!
 — Nie; byłeś bogaczem, bo miałeś klucz do tajemnicy królewskiego skarbu.
 — Skąd wiesz o tem? — zapytał Unger w najwyższem zdumeniu.
 — Wiem. Czy mogę zobaczyć tę mapę?
 — Możesz.
 — Zaraz?
 — Chodź ze mną!
 Unger zaprowadził Indjanina do swego pokoju, aby pokazać mapę. Tecalto spojrzał na jeden z jej rogów i rzekł:
 — Tak, to ta sama! Ma znak Toksertesa, który był ojcem mego ojca. Musiał opuścić kraj i nigdy doń już nie wrócił. Czy chcesz zobaczyć grotę, w której ukryty jest skarb królewski?
 — Możesz mnie do niej zaprowadzić?
 — Tak!
 — Do kogo należy skarb?
 — Do mnie i do siostry mojej, Karji. Myśmy jedyni potomkowie królów Miksteków. Bądź dziś o północy gotowy. Drogę tę można odbywać tylko nocą. Nikt nie powinien o tem wiedzieć. Tylko tej, której oddałeś swe serce, możesz zwierzyć tajemnicę. Bo ona jedyna wie, że poszukujesz skarbu!
 — Lecz skąd ty wiesz o tem?
 — Słyszałem całą waszą wczorajszą rozmowę, prowadzoną w ogrodzie. Słyszałem, jak się wahałeś, jak chciałeś zaniechać poszukiwania skarbu. Jesteś uczciwy,

54