Strona:Karol May - Tajemnica Miksteków.pdf/130

kraść konia dla siebie. Później chce się dostać do Meksyku, dokąd go ma odprowadzić tych sześciu pozostałych towarzyszy, których wziął dla obrony.
 — Cóż im obiecał za to?
 — Strzelby, noże, proch i kamienie drogocenne dla ich squaw.
 Bawole Czoło potrząsnął głową:
 — Hrabia nie potrzebuje takiej opieki. Mógłby przecież znaleźć ją wśród białych. Albo to jeszcze większy tchórz, aniżeli przypuszczam, albo też nosi się z jakiemiś tajemniczemi zamiarami. Mówicie szczerą prawdę?
 — Nie kłamiemy.
 — W jakim kierunku ruszyli?
 — Prosto na wschód.
 — Gdzie rozstaliście się z nimi?
 — Tam, gdzie na wschodzie góra dotyka doliny.
 — Spotkaliście go podczas ucieczki, on zaś wracał z doliny?
 — Tak.
 — Wiem już, gdzie był. Znajdę jego ślad. Odpowiedzieliście na wszystko, wzamian zginiecie śmiercią szybką.
 Po tych słowach podniósł dwururkę i przestrzelił głowy obydwóch; nie drgnęli nawet powieką na widok luf.
 — Sanchez i Juanito — rzekł Apacz — przysypiecie tych Komanczów kamieniami, chcę bowiem dotrzymać słowa. My zaś pójdziemy tropem hrabiego: może przecież uda nam się pochwycić zdrajcę.
 Bystry wzrok Bawolego Czoła i Niedźwiedziego Serca odnalazł z łatwością ślady hrabiego i jego towa-

128