Strona:Karol May - Król naftowy III.djvu/31

dziecie otwory, przez które wchodzi świeże i wychodzi zepsute powietrze.
 — Ty, Frank, ta myśl jest naprawdę niezła! — zawołał Sam Hawkens. — Spostrzeżenie zupełnie słuszne — mamy tu czyste powietrze, musi więc być dopływ. Poszukajmy!
 — No, widzisz stary flecie, że organista rozumie się na rzeczy! Gdyby nie ja, to —  —  — uważaj!
 Z góry rozległ się szmer. Burza minęła; nie grzmiało już; słychać więc było wyraźnie, co się działo na płaskim dachu. Odsunięto cieżkie głazy, poczem uchylono nieco pokrywy. Rozległ się głos wodza:
 — Białe twarze niech wysłuchają, co im powiem! Wiedzą już chyba, że są moimi więźniami. Wojna wybuchła między nami a białymi, a zatem powinniście umrzeć; ale będę dla was pobłażliwy i daruję wam życie, jeśli mi oddacie wszystko, co macie przy sobie.
 Wasz przywódca niechaj odpowie! Miał na myśli Sama Hawkensa. Ten odpowiedział:
 — Dostaniesz wszystko, czego sobie życzysz. Puść nas na górę, a oddamy!
 — Mój brat mówi językiem węża. Jeśli was wypuszczę, stawicie opór.
 — Zejdź nadół i weź sobie sam!
 — Zatrzymacie mnie na dole. Niech białe twarze przedewszystkiem zbiorą swoją broń

29