Strona:Karol May - Śmierć Judasza.djvu/47

odległość, o którą nas wrogowie wyprzedzili, potem jednak przeciwieństwa terenu coraz bardziej utrudniały nam drogę. Po niespełna dwóch godzinach wpadliśmy na naszego wywiadowcę. Zawiadomił nas, że Mogollonowie jadą mniej więcej w odległości dziesięciu minut drogi. Trzeba było teraz dotrzymywać im równego kroku. Na równinie ujrzeliby nas niechybnie, ale tu było pełno gór, dolin i wykrotów, w których mogliśmy się skrywać.
 Po kwadransie wywiadowca przyprowadził do nas Nijorę, którego w drodze był spotkał, i zameldował:
 — Ten wojownik krył się za skałą przed wrogiem. Przysłał go Winnetou.
 — Co memu bratu kazał wódz Apaczów oznajmić?
 — Przygotowania ukończone,
 — A zatem wasi wojownicy przyczaili się za wzniesieniem skały?
 — Tak. A także w lesie, aż do miejsca, gdzie wąwóz wychodzi na Łysinę Canonu.
 — Gdzie stoją konie?
 — Za wzniesieniem. Ukryte są przed spojrzeniami Mogollonów.
 — Dobrze. Ale gdzie twój wierzchowiec?
 — Zostawiłem go na miejscu zgodnie z wolą Winnetou, aby nie zostawiać za sobą śladów i nie rzucać się w oczy wrogów.
 Sądziłeś więc, że jedziemy tuż za Mogollonami?

43