Strona:Juljusz Verne-Podróż podziemna.pdf/225

 — Czemżeż ją rozbijemy?
 — Prochem! podminujmy ją, aż wyskoczy i umożliwi nam przejście.
 — Prochem?
 — Tak, prochem. Idzie tu tylko o rozsadzenie części skały.
 — Janie, do roboty! wykrzyknął profesor. Islandczyk poszedł do tratwy po drąg, którym postanowił wyżłobić otwór do miny. Nie mała była to robota.
 Należało zrobić duży otwór w środku, aby można było wpakować weń pięćdziesiąt funtów bawełny strzelniczej, której siła jest cztery razy większa od prochu armatniego.
 Byłem ogromnie podniecony. Podczas, gdy Jan pracował, pomagałem stryjowi w przygotowaniu miny.
 Po godzinie pracę skończono. Była już północ.
 Jedna iskierka wystarczyłaby wówczas do wybuchu,
 — Poczekamy do jutra, — rzekł profesor.
 Musiałem więc jeszcze czekać całe sześć godzin,

---