Strona:Juljusz Verne-Podróż podziemna.pdf/177

zał na końcu sznurka, kawałek mięsa i zanurzył ją w wodzie.
 Dwie godziny minęły i nic się me złapało.
 Czyżby wody te były nie zamieszkane przez ryby? Otóż nie. Poczuliśmy wstrząśnienie wędki, Jan zaś wyciągnął rybę, która chybotała się na sznurku.
 — Ryba! — wykrzyknął stryj.
 — To jesiotr! — zawołałem.
 Profesor przyjrzał się rybie, lecz nie podzielał mego zdania.
 Była to ryba o łbie płaskim, zaokrąglonym, paszczę miała bezzębną, ciało bez ogona. Ryba ta podobna do jesiotra, nie była nim jednak,
 — Po krótkim namyśle stryj mój rzekł do nas:
 — Ryba ta należy do wygasłego gatunku ryb, których ślady zachowały się tylko w gruntach przedpotopowych.
 — A do jakiej rodziny należy ta ryba?
 — Do Ganoidów, rodziny Cefalaspidów... Rodzaj Pterychtis, przysiągłbym na to! Ale ta, którą mamy przed sobą jest nader oryginalną, gdyż jest niewidomą.
 — Niewidomą!
 — Nietylko niewidomą, ale brak jej zupełnie organu wzroku.