Strona:Juljusz Verne-Podróż podziemna.pdf/079

w Stapi. Myślałem, gdyż nie można działać lekkomyślnie.
 — O, tak! — odrzekłem z mocą.
 — Od sześciuset lat Sneffels milczy, ale może przemówić.
 Ale wybuchy poprzedzane są zawsze zjawiskami znanemi.
 Badałem tutejszych mieszkańców, badałem grunt i nic nie zapowiada wybuchu.
 Mówię ci, Axelu, bądź spokojny!
 Gdy w dalszym ciągu powątpiewałem, wziął mnie stryj za rękę i poprowadził na grunt koło wulkanu.
 Ujrzałem, jakby płomyki wychodzące z głębi ziemi.
 Wychodziły one wraz z parą z głębi źródeł gorących.
 Wytłomaczył mi wtedy stryj, że, o ileby wulkan miał wybuchnąć, nie byłoby tych płomyków, gdyż skoncentrowałyby się wszystkie we wnętrzu wulkanu.
 Tak jest zawsze, tak byłoby i teraz.
 — Ależ... — wyjęczałem.
 — Cicho bądź! Gdy nauka przemawia, milczeć wypada.
 Wróciłem do chaty ze spuszczoną głową. Stryj zwyciężył mnie naukowemi wywodami. Miałem teraz jeszcze słabą nadzieję, że, gdy zejdziemy do głębi krateru, niepodobieństwem