Strona:Juljusz Verne-Podróż podziemna.pdf/033

 — I tak, dziecko to roznieciło we mnie zapał, dodało mi energji.
 Byłem zawstydzony.
 — Małgosiu — rzekłem, — ciekawym, czy będziesz mówiła tak samo jutro przy spotkaniu?
 — Jutro, mój drogi Axelu, będę mówiła tak samo, jak i dzisiaj.
 Wzięliśmy się za ręce i poszliśmy razem, w milczeniu.
 Noc już była gdyśmy wrócili na Królewską.
 Sądziłem, że zastanę w domu spokój, że stryj mój śpi oddawna, tymczasem gwałt, krzyki, cały dom przekupniów...
 Stryj mój nakupił sznurów, waliz, koszyków, mnóstwo narzędzi do kopania ziemi, rozbijania skał, mierzenia i t. p. Przywitał mnie naganą, że się wałęsam, kiedy tyle jest roboty przy przygotowaniu do drogi.
 Odezwałem się, że do lipca jeszcze daleko, a więc zdążymy napewno.
 Wtedy stryj wytłomaczył mi, że chcąc być w lipcu na kraterze, trzeba jechać pojutrze rano, że podróż do Islandji nietylko jest daleka, ale i obfitująca w przeszkody.