Strona:Juljusz Verne-Podróż podziemna.pdf/020

 Napisz te wyrazy, coś pisał dopiero co, na linji horyzontalnej.
 Usłuchałem, i napisawszy poprzednie wyrazy i poodłączałem po literze pierwszej, potem drugiej, trzeciej i t. d.
 Po ułożeniu w ten sposób wyrazów, wyczytał profesor ku wielkiemu swemu zdumieniu te słowa:
 „Kocham cię bardzo, moja mała Małgosiu!“
 — Hę! — zawołał profesor.
 — Ach! to ty kochasz Małgosię? — spytał stryj tonem opiekuna.
 — Tak... Nie... — wybełkotałem.
 — Ach, więc kochasz Małgosię! — mówił już machinalnie, nie myśląc o tem, co mówi.
 Potem podyktował mi znów całe zdanie, a nie mogąc dojść do tego, co napisane, huknął pięścią w stół, aż rozlał się atrament, pióro wypadło mi z ręki.
 — To nie to, co myślałem! — wykrzyknął, potem przebiegł szybko, jak bomba, przez gabinet, popędził po schodach jak szaleniec, przeleciał ulicę Królewską i uciekł, niewiadomo w jakim kierunku szybko, ile mocy miał w nogach.

---