Strona:Juljusz Verne-Podróż naokoło świata w ośmdziesiąt dni.pdf/185

— 185 —

jak zwykle dżentelmen ograniczył się tylko powiedzeniem do służącego.
 — Zobacz, co się stało.
 Passepartout wyszedł z wagonu. Ze czterdziestu podróżnych opuściło już swoje miejsca, a między nimi i Amerykanin.
 Pociąg zatrzymał się przed czerwonym sygnałem, zwiastującym niebezpieczeństwo.
 Maszynista i konduktor rozmawiali żywo z dróżnikiem, którego wysłał zawiadowca następnej stacji.
 Passepartout, zbliżywszy się do zebranych, posłyszał słowa dróżnika.
 — Nie! nie podobna przejechać! Most rozwalony i nie mógłby utrzymać pociągu.
 Byłto most zwodzony, bardzo zniszczony i rzeczywiście grożący katastrofą. Passepartout z zaciśniętemi zębami słuchał tej wiadomości.
 — A więc tak! — zawołał Amerykanin, — mamy więc stać na śniegu!
 — Panie, — odrzekł konduktor, — telegrafowano do stacji Omaha o ratunek, ale dopiero za sześć godzin możemy się spodziewać pomocy.
 — Sześć godzin! — wykrzyknął Passepartout.