Strona:Juljusz Verne-Podróż naokoło świata w ośmdziesiąt dni.pdf/145

— 145 —

najętą przez siebie barkę, ale pozwól, że zapłacę ci część wydatku...
 — Nie mówmy o tem, — odpowiedział pan Fogg.
 — Ale, jeśli ja mogę...
 — Nie, panie, — odpowiedział dżentelmen tonem, który nie znosił opozycji — zdarzają się przysługi bez zapłaty.
 Fix zamilkł i nie mówiąc już nic do końca dnia, położył się i usnął.
 Tymczasem jechano bardzo szybko. John Bunsby miał jaknajlepsze nadzieje. Powtarzał wciąż panu Fogg, że przyjadą do Szangai na czas oznaczony. Cała załoga pracowała z gorliwością, nadzieja nagrody, którą mieli otrzymać, podwajała ich zabiegi. Ale nazajutrz zjawiły się oznaki zbliżającej się burzy.
 Marynarz podszedł do pana Fogga i powiedział.
 — Czy mogę mówić z panem szczerze?
 — Bardzo proszę.
 — A więc będziemy mieli silny atak wichru.
 — Z północy czy z południa?
 — Z południa. Widzi pan. Przygotowuje się tajfun.

Podróż naokoło świata.10