Strona:Juliusz Verne - Wśród lodów polarnych (1932).pdf/90

jedzenia, bo doprawdy, upadam z głodu.
 Podczas gdy doktór zajadał suchary i mięso, niecierpliwy Bell zapytał:
 — Jaki to sposób ocalenia nas masz doktorze?
 — Zwyczajny, pozbyć się musimy tych bestji.
 — A czy jest na to sposób?
 — Jest, i bardzo pewny.
 — A co, nie mówiłem! zawołał Johnson, zacierając ręce, przy panu Clawbonny nie mamy czego rozpaczać.
 — Doktorze, mówił Altamont, zwierzęta nie wtargną do nas przez otwór, którym ty się dostałeś?
 — Nie, otwór od zewnątrz dobrze zatkałem; my zaś dostaniemy się przezeń do składu prochu.
 — Dobrze! lecz powiedz nam wreszcie jak zamierzasz pozbyć się napastników?
 — Bardzo prostym sposobem, do którego przygotowania już poczyniono.
 — Jakim sposobem?
 — Wkrótce zobaczycie. Ale zapomniałem was zapoznać z towarzyszem, i rzekłszy to doktór przyniósł z przejścia zabitego przez siebie lisa.
 Oto moja dzisiejsza zdobycz, przekonacie się niebawem, że nigdy jeszcze lis nie był ubity więcej w porę.