Strona:Juliusz Verne - Wśród lodów polarnych (1932).pdf/75

 — Czekajmy do jutra, odpowiedział doktór.
 — A zatem do jutra, rzekł niezadowolony Altamont.
 Wszyscy powrócili do szańca i każdy naprzemian, jak dnia poprzedniego, miał przez godzinę stać na straży.
 Gdy przyszła kolej na Altamonta, który zastąpił Bella, Hatteras zawołał wszystkich swych towarzyszów.
 Doktór zaprzestał pisać w notatniku, Johnson zaś wstał od pieca.
 Można było przypuścić, że Hatteras chciał z nimi pomówić o niebezpiecznem ich położeniu, lecz on nie o tem myślał.
 — Moi przyjaciele, rzekł on, skorzystam z nieobecności tego amerykanina, aby raz móc pomówić o naszych sprawach; są rzeczy, które jego wcale nie obchodzą i do których pragnąłbym aby się nie mieszał.
 Wszyscy spojrzeli po sobie, nie wiedząc jeszcze o co mu właściwie chodzi.
 — Chcę, mówił dalej, porozumieć się z wami względem projektów na przyszłość.
 — Owszem, odpowiedział doktór, korzystajmy z tego, póki jesteśmy sami.
 — Za miesiąc, rzekł Hatteras. a najpóźniej za 6 tygodni, nastanie znów pora do robienia dalszych wycieczek. Czy pomyśleliście o tem, co będziecie robili w lecie?
 — A pan czy myślałeś? zapytał Johnson