Strona:Juliusz Verne - Gwiazda Południa.pdf/35

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
— 27 —

czyli działów. Każdy ma 31 stóp szerokości i może być dowolnie eksploatowany.
Praca jest dość prostą; wybiera się grunt łopatą i szpadlem i przenosi się go na kraniec kopalni. Tam rozsypuje się ziemię na stołach sortowniczych, drobi się ją, płucze i przesiewa starannie, aby sprawdzić, czy zawiera coś cennego.
Ponieważ każdy »claim« jest od drugiego zupełnie niezależnym, pozostają też jeszcze na różnym stopniu eksploatacyi, przytem jamy są różnej głębokości — jedne dosięgają 15, inne 30 metrów.
Rząd, ze względu na komunikacyę, zobowiązuje każdego właściciela »claima« do pozostawienia na skraju swej kopalni 7 metrów gruntu w stanie pierwotnym; przestrzeń ta w połączeniu z takąż, którą musi zostawić sąsiednia kopalnia, stanowi drogę okolicy.
Bezpieczeństwo zmniejsza się jednak skutkiem chciwości kopaczy, którzy w głębi swych jam coraz bardziej zwężają urzędownie oznaczoną przestrzeń, tak, że drogi te podobne są do piramidy, ostrym końcem zwróconej ku dołowi. Następstwem nieporządków jest zawalenie się dróg, zasypywanie kopalń i nieszczęśliwe wypadki z ludźmi, — wszystko to jednak nie powstrzymuje kopaczów od robienia nadużyć.