Strona:Juliusz Verne - Gwiazda Południa.pdf/211

– 203 –

twoje, ale zanim nie oddasz dyamentu, nie opuścisz tej klatki.
 — Oddać dyament, ojczulku — zawołał Matakit — ależ ja go nie miałem nigdy, przysięgam! Mówił to z takim akcentem prawdy, iż nie można było wątpić w szczerość jego słów.
 Wiemy, że Cypryan już poprzednio niezbyt wierzył w przypisywane Matakitowi przestępstwo.
 — Jeżeli zatem nie ukradłeś dyamentu, to czemuż uciekłeś? — badał go dalej.
 — Dlatego — odpowiedział Matakit — bo po wykazaniu niewinności moich towarzyszy, powiedzianoby na pewno, że to ja go ukradłem, a w Griqualandzie, wiesz pan dobrze o tem, nie robią długich ceremonii z wieszaniem kafra.
 Skazują go zanim oskarżą! Przestraszyłem się i uciekłem przez Transwaal, jak prawdziwy winowajca.
 — No, dobrze, wierzę ci — rzekł Cypryan — ale czy chcesz wrócić do Griqualandu i narazić się znowu na podejrzenia?
 — Tak, wolę, niż tu zostać — rzekł biedak zdrętwiały z przerażenia.
 — Bądź spokojny, mój przyjaciel postara się cię uwolnić.