Strona:Juliusz Verne - Gwiazda Południa.pdf/122

– 114 –

 — Żądam, aby wszystkich zrewidowano — zaproponował ze zwykłą sobie otwartością Tomasz Steele
 — Tak, tak! — powtórzono jednomyślnie.
 Oficer policyi dokonał drobiazgowego przeglądu ubrania obecnych. Nie doprowadziło to do żadnego rezultatu.
 — No, teraz pozostali tylko usługujący kafrowie — rzekł oficer.
 — Tak, tak, obszukaj pan kafrów — wołano ze wszystkich stron. — Rzecz jasna, że oni to zrobili.
 Biedni kafrowie opuścili salę jeszcze przed mową Watkinsa, obecnie siedzieli w koło ogniska, zajadając resztki uczty.
 Kafrowie nie rozumieli o co chodzi, gdy jednak poczęto ich rewidować, pojęli, iż chodziło o jakiś dyament, który został skradzionym. I ta rewizya pozostała bez skutku.
 — Złodziej miał już czas ukryć łup swój — zauważył jeden z gości.
 — Zapewne — odparł oficer — jest tylko jeden środek odszukania złoczyńcy, trzeba sprowadzić wróżbiarza!
 — Jeżeli pan pozwoli, jak się tem zajmę — zaproponował Matakit.
 Zgodzono się na to i obecni otoczyli wróżbitę i kafrów.
 Matakit przyniósł pęk trzciny, pokrajał ją