Strona:Juliusz Verne - Bez przewrotu.pdf/245

 — A zatem wnoszę... — powiedział.
 — Naprzykład co?... — spytał Barbicane.
 — To — odpowiedział Maston: — Ponieważ operacya nie udała się, jest to tylko dowodem, że proch nie dał pociskowi szybkości dwóch tysięcy ośmiuset kilometrów.
 — Doprawdy!... — rzekł Nicholl.
 — A tak, ów pański meli-melonit dobry jest tylko do nabijania pistoletów ze słomy!
 Kapitan Nicholl porwał się na te słowa, które dla niego były krwawą obelgą.
 — Mastonie! — wrzasnął.
 — Nichollu!
 — Kiedy chcesz strzelać się meli-melonitem...
 — Nie!... wolę już bawełną strzelniczą! To daleko pewniejsze!
 Tu wdała się mrs. Evangelina, godząc popędliwych artylerzystów.
 — Panowie!... panowie! — zawołała — czyż podobna, by kolega z kolegą!...
 A wówczas zabrał głos prezes Barbicane i tak głosem spokojnym przemówił:
 — I o co się tu spierać? Jest rzeczą niezawodną, że obliczenia naszego przyjaciela Mastona były dokładne, jak również, że eksplodujący materyał przyjaciela Nicholl miał dostateczną siłę! Tak!... Zastosowaliśmy najściślej w praktyce dane naukowe!... A jednak rezultaty zawiodły nas! Z jakiej