Strona:Juliusz Verne-Podróż Naokoło Księżyca.djvu/210

 Najbieglejsi dotąd selenografowie pp. Beer i Maedler, wymierzyli tysiąc dziewięćdziesiąt pięć gór księżycowych. Z ich obrachowań wypada, że sześć z tych gór mają wysokości przeszło 5,800 metrów, a dwadzieścia dwie przeszło 4,800. Najwyższy wierzchołek na księżycu wynosi 7,603 metry; jest więc niższym od gór na ziemi, bo niektóre z nich wyższe są od niego o 500 do 600 sążni. Lecz zrobimy tu jednę uwagę. Jeśli porównamy wielkość dwóch gwiazd, to góry księżycowe są względnie wyższe od gór ziemskich. Pierwsze stanowią setną siedmdziesiątą część średnicy księżyca, a drugie tylko tysiączną czterechsetną czterdziestą część średnicy ziemi. Ażeby góra ziemska dosięgła rozmiarów odpowiednich góry księżycowej, wysokość jej prostopadła musiałaby wynosić sześć i pół lieues, a tymczasem najwyższa ma tylko dziewięć kilometrów.
 Z porównania wypadnie, że łańcuch Himalaya ma trzy wierzchołki wyższe od księżycowych, to jest górę Everest wysoką na 8,837 metrów, Kunchinjuga 8,588 metrów, i Dawalagiri 8,187 metrów. — Góry Doerfel i Leibnitz na księżycu, wysokością równają się górze Jewahir z tegoż samego łańcucha 7,603 metry. Newton, Casatus, Curtius, Short, Tycho, Clavius, Blancanus, Endymion, główniejsze szczyty Kaukazu i Apeninów, wyższe są od góry Mont-Blanc, która ma 4810 metrów. Równe zaś są: górze Mont-Blanc, Moret, Theophyle, Catharnia; górze Rose (4,636 metrów) Piccolomini,