Strona:Juliusz Bandrowski - Najnieszczęśliwsi.djvu/23

 Wkrótce potem na posiedzeniu 26 kwietnia 1898 r. zorganizował się zarząd na 3-letnią kadencyę w sposób następujący: Prezesem Tow. wybrano Adama hr. Zamojskiego, zastępcą prezesa Janinę hr. Potocką, skarbnikiem p. Henryka Radziszewskiego, sekretarzem D-ra Żurakowskiego. Przyjęto następnie aktem darowizny od D-ra Chrostowskiego:
 1) Dotychczasowy przytułek dla nieuleczalnych na 16 łóżek (ul. Wspólna Nr. 69).
 2) Ambulatorya dla chorych z miasta z urządzeniem (Wspólna Nr. 4).
 3) Jeszcze dwa takież same ambulatorya (lecznice) odstąpili Towarzystwu D-rowie Stanisław Markiewicz i Józef Markiewicz wraz z urządzeniem przy ul. Piwnej Nr. 13 i na Sewerynowie Nr. 14.
 Tuż po tem otwarte zostały wymienione trzy ambulatorya dobroczynne lecznicze już pod opieką pań z Towarzystwa: Maryi z Popielów Morawskiej, Gustawowej hr. Łubieńskiej i Anny Hube. Mieściły się one w trzech odległych od siebie punktach miasta, bo na Sewerynowie, przy Wspólnej i przy ul. Piwnej.
 Rozwój stowarzyszenia obudził zainteresowanie się szerszych kół, posypały się szczodre składki i ofiary — a wśród tych największym darem ofiarowanym za pośrednictwem mecenasa Lucyana Wrotnowskiego była „Królikarnia“