Strona:John Galsworthy - Posiadacz.pdf/443

 — Znajdzie pan brata mojego tutaj — zwrócił się James do policjanta.
 Inspektor podniósł z szacunkiem palce do daszku czapki i wszedł do gabinetu.
 James śledził wchodzącego wzrokiem, szczególnego doznając uczucia.
 — Musimy chyba zaczekać i dowiedzieć się, czego on tu chce. Stryj twój przyszedł do mnie w sprawie domu w Robin Hill.
 Wszedł wraz z Soamesem do jadalni, nie mógł tu jednak usiedzieć.
 — Czego on też może chcieć? — mruknął powtórnie.
 — Kto? — zapytał Soames — Inspektor? Przysłano go tutaj ze Stanhope Gate, tyle tylko wiem. Ten niedowiarek Jolyon musiał coś zmalować pewnie.
 Pomimo pozornego spokoju i on też czuł się dziwnie nieswojo.
 Po upływie dziesięciu minut zjawił się stary Jolyon.
 Podszedł do stołu i stanął przy nim w grobowem milczeniu, skubiąc nerwowo długie swoje, siwe wąsy. James wlepił w niego zdumione oczy, szeroko rozwierając usta — nie widział nigdy brata w podobnym stanie.
 Po chwili podniósł stary Jolyon rękę i oznajmił, wyrzucając z siebie powoli wyrazy:
 — Młody Bosinney przejechany został podczas mgły i zabity.
 Poczem, stając ponad bratem i bratankiem i patrząc im w oczy głębokiem swojem spojrzeniem, dodał:
 — Zachodzi... przypuszczenie... samobójstwa.
 Dolna szczęka Jamesa opadła.
 — Samobójstwa? Z jakiego powodu?! — zawołał.
 — Bóg raczy wiedzieć, o ile tobie i twojemu synowi nic nie wiadomo! — rzekł ponuro.
 Ale James nic na to nie odpowiedział.
 Wszystkich ludzi, którzy dożyli późnego wieku, nawet