Strona:John Galsworthy - Posiadacz.pdf/41

spostrzegać piękna otaczającej natury, przyczyniało się ono jednak do ożywienia przechadzki i rozmowy.
 — Tak — rzekł Roger — ładna kobieta ta żona Soamesa. Słyszałem, że nieszczególnie z sobą żyją.
 Ten brat miał wypukłe czoło i najświeższą cerę ze wszystkich Forsytów. Jasnoszare jego oczy mierzyły w przejściu fasady domów, od czasu do czasu też podnosił parasol, aby, jak się wyrażał „brać miarę“ ich wysokości.
 — Nie miała posagu — odparł Mikołaj.
 On sam poślubił tęgi wór, że zaś było to jeszcze w złotym okresie, poprzedzającym wydanie prawa własności kobiety zamężnej, miał możność dowolnego użytkowania wniesionego mu przez nią posagu.
 — Kim był jej ojciec?
 — Nazywał się Heron; był podobno profesorem.
 Roger potrząsnął głową.
 — To nie przynosi dochodu — rzekł.
 — Ojciec jej matki był podobno, jak słyszę, cemenciarzem?
 Twarz Rogera rozjaśniła się.
 — Ale zbankrutował — dodał Mikołaj.
 — O! — zawołał Roger. — Soames będzie miał z nią wiele kłopotu; zapamiętaj moje słowa, wiele kłopotu. Wygląda zupełnie obco pomiędzy nami.
 Mikołaj oblizał wargi końcem języka.
 — Ładna kobieta — rzekł, usuwając gestem ręki przechodzącego tuż obok zamiatacza ulic.
 — Skąd ją wytrzasnął? — zapytał Roger. — Wyobrażam sobie, co go muszą kosztować jej fatalaszki!
 — Mówiła mi Anna, że łatał za nią jak oszalały. Pięć razy odrzucała go. Jamesa irytuje to wyraźnie.
 — O — westchnął Roger — żal mi biednego Jamesa, miał już dość kłopotu z Dartie’m.
 Różowe zawsze jego policzki przybrały żywszy jeszcze