Strona:John Galsworthy - Posiadacz.pdf/32

drobiazg drażni mnie piekielnie. Będę musiał pojechać do Bath.
 — Bath! — mruknął Mikołaj. — Próbowałem Harrogate. Nic niewarte. Potrzebne mi powietrze morskie. Niema nic nad Yarmouth. Sypiam tam...
 — Fatalnie dokucza mi wątroba — przerwał Swithin, cedząc wyrazy. — Przeraźliwe bóle w tej okolicy — dotknął ręką prawego boku.
 — Brak ruchu! — mruknął James, nie odrywając oczu od porcelanowej filiżanki i dodając szybko: — I ja miewam bóle tutaj.
 Swithin spąsowiał, napuszony jak stary indyk.
 — Ruchu?! — oburzył się. — Używam go aż nadto! Nie korzystam nigdy z windy w Klubie.
 — Nie wiedziałem — pośpieszył James usprawiedliwić się. — Nie wiem nigdy nic o innych, nikt mi nic nie mówi.
 Swithin utkwił w nim badawczo wzrok i wreszcie zapytał:
 — Co robisz na ten ból?
 James rozpromienił się.
 — Ja? — zaczął — biorę lekarstwo, w którego skład wchodzi...
 — Jak się stryj ma?
 Stanęła przed nim Juna, podnosząc rezolutną twarzyczkę z ponad nizin drobnej swojej figurki ku wyżynom rozłożystej postaci stryja i wyciągając do niego rączkę.
 Wyraz rozpromienienia zgasł na twarzy Jamesa...
 — Jak się masz? — wywzajemnił się, pochylając ku niej głowę. — Słyszę, że jedziesz jutro do Walji, do ciotek tojego narzeczonego? Będziesz tam miała ciągle deszcz. To nie jest prawdziwy stary Worcester — dodał opukując filiżankę. — Zato garnitur, który dałem