Ta strona została skorygowana.
150
Z ognistą duszą, coby mogła siłyNatchnąć do dzieła godnego pomników,
Dziś, oni pełzną z kolebek w mogiły,
Niewolni, — gorzej: słudzy niewolników,[1]
Zmazani całą szkaradą, co brudzi
155
Niewiele wyższych nad zwierzęta... ludzi.Nie mają nawet tej dzikich odwagi,
Piersi gotowej przyjąć oręż nagi, —
Tylko rozwożą przez sąsiednie państwa
Z nowym towarem... stare oszukaństwa:
160
W tem tylko widać Greków dowcip dawnyI z tego tylko Grek na Wschodzie sławny!
Daremnie wolność tylekroć zaklina,
Aby skruszyli jarzmo poganina,
By kark podnieśli zgięty łańcuchami.
165
Nie, Grecy, nie mam litości nad wami!Przecież z Grecyji wziąłem te powieści,
Z czasów niedawnych i żałosnej treści.
Zdala, śród morza pogodnego błyska,
Szybko pod cienie nadbrzeżne się wciska
170
Statek. Rybacy poznali z obrotów,Że to piratów statek lub majnotów:[2]
- ↑ w. 153. Niewolni, — gorzej: słudzy niewolników... »Ateny za panowania tureckiego były własnością Kizlar-Agi, niewolnika serajowego i dozorcy kobiet haremu. Eunuch był rządcą Aten« (M.). Oryg. B.: »Ateny są własnością Kizlar Agi (niewolnika seraju i dozorcy kobiet), który naznacza wojewodę. Stręczyciel i rzezaniec — niezbyt to grzeczne, ale prawdziwe nazwy — rządzi obecnie rządcą Aten«. (W chwili gdy wychodził przekład Mickiewicza, Ateny były stolicą wolnej Grecji od r. 1830; — stąd zmiany w przekładzie).
- ↑ w. 171. majnotów — »Majnoci, mieszkańcy dawnej Lakonji; czyli rzeczywiście pochodzą od Spartanów? wiele o tem pisali uczeni« (M.).
Tę uwagę wziął Mickiewicz z not do II pieśni Childe-Harolda. — Majnotami nazywano greckich mieszkańców Morei (Peloponezu).