Strona:Jerzy Byron-powieści poetyckie.pdf/443

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Wiatr się podnosi, — żagle, wprzód zwieszone,
Już się jak łuki wzdęły naciągnione,
I przy fal szumie i przy majtków gwarze

235 
Okręt jak strzała sine pruje tonie.

Tak niegdyś Argos do dziewiczem łonie[1]
Euksynu snuł się, lecz jego żeglarze
Wstecz ku rodzinnej poglądali stronie...
Ci od ojczyzny stronią swoją jazdą,

240 
Jak kruk Noego, gdy wyleciał z arki, —[2]

A jednak dzielić chcą z gołębiem gniazdo,
W jarzmo miłości dumne zgiąwszy karki.






    rzystwa Naukowego przez James’a Cook’a, który udał się tam w r. 1769 dla badania astronomicznego zjawiska »przejścia Wenery«. Od r. 1838 wyspy te pozostają pod protektoratem Francji.

  1. w. 236 i n. Argos — okręt Jazona, który wyprawił się po »złote runo« i płynął przez Euksynum, t. j. Morze Czarne.
  2. w. 240. kruk Noego — Według Genesis Noe, chcąc się przekonać, czy wody potopu opadły, wypuścił kruka z arki; kruk ten już nie powrócił.