Strona:Jerzy Byron-powieści poetyckie.pdf/319

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.

By spocząć w raju i rajskie huryski
Na całą wieczność objąć w swe uściski.
W nim niema wrzących uczuć patryjoty,

255 
Co niezrażony trudami ciągłemi,

Pierś nastawując na miecze i groty,
Z rozpaczą walczy na ojczystej ziemi.
On, jak renegat, sam wrogów prowadził
Przeciw ojczyźnie, którą klął i zdradził.

260 
Alp wśród swych pułków jeden nowowierca,

Bez wiernej dłoni, bez wiernego serca.
Tłum ciągnie za nim, bo był mężny, śmiały,
A z nim walczących czeka łup niemały;
Czołga się przed nim, bo on jeden w tłumie

265 
Zawładać, rządzić wolą gminu umie.

Lecz wobec wodza zdjęci czcią i trwogą,
Krwi chrześcijańskiej ścierpieć w nim nie mogą;
W zabobonnego w oczach Moślemina
Była to prawie równa z grzechem wina;

270 
A sławę, jako głośny był skróś świata,[1]

Głuszyła cierpka nazwa renegata!
Gmin nie wie, duma jak działa zapędnie,[2]
Gdy w nas draśnięte czucie schnie i więdnie;
Gmin nie wie, jakim nienawiść wre szałem

275 
W sercu wprzód czułem, a dziś skamieniałem.

Nie zna, co może gorliwość fałszywa,
Gdy nowowiercę do zemsty wyzywa,
Alp rządził, — człowiek może rządzić gminem,
By sam być pierwszym śmiał wolą i czynem;

280 
Tak lew szakala w posłuszeństwie trzyma:

Szakal wytropi, a lew zdobycz ima;

  1. w. 270—71. W oryg.: »zazdrościli mu nawet tej sławy pełnej fałszu, którą zdobył sobie pod mianem muzułmańskiem, gdyż był on, ich najpotężniejszy wódz, jednak w młodości gorzkim Nazareńczykiem.
  2. w. 272. duma jak działa zapędnie — W oryg.: »do czego się duma poniży«.