Ta strona została przepisana.
VIII
Franczeska sercem dziewiczem wzajemnie
Kochała, — taki był rozgłos dokoła;
145
Tłum się dobija jej ręki daremnie,Chociaż nie skuta więzami kościoła.
I gdy popłynął przez weneckie wody
Ku greckim brzegom Lancioto młody,[1]
Wyraźnie gasła świeżość jej oblicza,
150
Znikła jej dawna wesołość dziewicza,Częściej się modli, szuka spowiednika,
Od gwarnych masek, od zabaw unika;
Na ucztach siedzi ze spuszczonem okiem,
Które nie liczy, ile serc urokiem
155
Wzroku podbija; wśród tłumu samotna,Jej strój niedbały, głos mniej żywy w pieśni
Z ust się wyrywa smutniej i boleśniéj.
Stopa, choć lekka, ale mniej polotna
W kole tancerzy, którym świt poranny
160
Oświeca jeszcze taniec nieustanny.
IX
Minotti, posłan jako rządca kraju
(Który wyrwawszy z muzułmanów dłoni,[2]
Kiedy Sobieski ich dumę hamował
Przy murach Budy, nad brzegiem Dunaju,
165
Weneta sobie swobodniej zhołdowałOd granic Patry do Eubejskiej toni),[3]
- ↑ w. 148. Lancioto — dawne imię Alpa za czasów pobytu w Wenecji.
- ↑ w. 162 i n. wyrwawszy z muzułmanów dłoni — Wenecja rozpoczęła podbój Morei w r. 1685, zakończyła w r. 1699. Oswobodzenie Wiednia przez Sobieskiego nastąpiło 12 września 1683, zdobycie Budy przez ks. lotaryńskiego Karola w rok potem.
- ↑ w. 166. Patras — główny port wojenny na zachodniem wybrzeżu Grecji, główne miasto prowincji Elida (70 mil na płd. zach. od Koryntu).
