Ta strona została skorygowana.
530
Kochanki tylko śpiew słyszał zdaleka:»Śpiesz się, mój luby! kochanka cię czeka!«...
Stara to powieść, lecz zawsze i wszędzie
Miłość ją lubić i powtarzać będzie.
II
Wiatr dmie od morza, i w paszczę ciaśniny
535
Prze wał po wale, pieniący się, siny,I noc ponurą rzuciła zasłonę
Na pola, niegdyś tylą krwi zbroczone,
Gdzie stare grody Pryjama świeciły: —[1]
Dzisiaj pustynia, gruzy i mogiły!
540
Jedna znikłej potęgi i chwały oznakaPrócz nieśmiertelnych marzeń ślepego żebraka![2]
III
Oby mi jeszcze dano na te brzegi wrócić,
Gdziem raz już proch ich święty deptał stopą młodą;[3]
Łamać się, jak-em łamał, z Hellespontu wodą,[4]
545
I z tobą, wieszczu grecki! cieszyć i smucić!
- ↑ w. 538. stare grody Pryjama — Troja.
- ↑ w. 541. starego żebraka — Homera. W oryg. niema wyrażenia: »stary żebrak«, ale »starzec z wyspy Scio«. Cały ustęp drugi jest w oryg. oktawą, czego tłumacz nie zachował.
- ↑ w. 543. proch święty. — Dla Byrona miejsca uwiecznione poezją Homera były wprost świętemi; wypływało to z ówczesnego rozmiłowania w starożytności greckiej i znacznie szerszej znajomości tej literatury u czytającego ogółu. Dodać jednak trzeba, że Byron sam wykazuje mało wpływów literatury klasycznej, do której w szkołach niebardzo się przykładał.
- ↑ w. 544. Łamać się, jak-em łamał, z Hellespontu wodą... W oryg.: »moje członki unosiła ta kołysząca się fala« — Widać tu w przekładzie wpływ
Ody do młodości i to pojęcie bohaterstwa, jakie otaczało w oczach romantyków Byrona. Odyniec opuścił tu także notę Byrona, gdyż nie zacytował wyrażenia »szeroki Hellespont« (απειρος).
»Walka o ten epitet szeroki H. albo bezgra-
