Strona:Jerzy Byron-powieści poetyckie.pdf/117

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.






[1]

PIEŚŃ PIERWSZA
I

Znacie kraj, gdzie laur chwały i cyprys żałoby
Godłem są dni obecnych i wieków minionych?
Gdzie żałośna turkawka i sęp krwawo-dzioby
Powtarza dzikość panów i jęk zwyciężonych?

Kraj cedrów wnieborosłych i winnic nektaru;

Kraj niewiędnącej wiosny i wiecznej pogody;
Kędy skrzydła Zefirów od woni ciężaru
Słabieją, przelatując różane ogrody?
Gdzie śród gajów zieleni błyszcząca cytryna

10 
Dziś jeszcze hesperyjskie sady przypomina;[2]

W jagodach złoty balsam oliwy dojrzewa,
A w cieniu drzew jej słowik nieprzestając śpiewa?
Kraj, gdzie ziemi zieloność i niebios lazury
Walczą o piękność barwy przed słońcem bez chmury,

15 
A ocean gra ogniem najżywszej purpury?
  1. NARZECZONA Z ABYDOS (po ang. wymawia się: Abajdos). — Właściwie pojęcie »narzeczona« nie odpowiada ściśle treści pojęcia the bride, panna młoda, jednak pomimo to jest dobrym odpowiednikiem na to wyrażenie, gdyż sam Byron miał skrupuły co do stosowności użycia wyrazu the bride dla postaci Zulejki, która jest tylko narzeczoną Selima, ale nie zawiera z nim jeszcze ślubów małżeńskich.
    Abydos — starożytne miasto w Myzji (w Azji Mn.); dzisiaj: Nagara (nad Hellespontem).
  2. w. 10. hesperyjskie sady — Podług mitologji greckiej rosły w nich jabłonie o złotych jabłkach, których przeniesienie do Grecji było jedną z prac Herkulesa.