Strona:Jerzy Bandrowski - Legjony Dąbrowskiego.djvu/17

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

do Turcji i na Wołoszczyznę, skąd próbowała przedostać się do Galicji i wywołać tam powstanie, kiedy jednakże jedna taka partja pod dowództwem jen. Denyski została w pień wycięta przez Austrjaków, garść wychodźców polskich udała się do Francji, gdzie wraz z wybitnymi działaczami polskimi, którzy już dawniej tam przybyli, postanowiono walczyć o wolność w połączeniu z siłami rewolucji francuskiej. Do Paryża także skierował swe kroki jen. Dąbrowski, z właściwą sobie żelazną wolą powracając do swej dawnej, pierwszej myśli. Ta wola niezłomna i wiara nie gasnąca nigdy, stanowi najbardziej znamienną cechę twórcy legjonów polskich i czyni go podobnym do wielkich naszych bohaterów — hetmana Żółkiewskiego i Czarnieckiego.
Dlaczego właśnie do Francji udawał się jen. Dąbrowski z nadzieją ratunku dla Polski, dlaczego od Francji, szarpanej wówczas drgawkami krwa-