chodziło, to, dla uzyskania w interesie kraju polskiej siły zbrojnej po stronie aliantów, należało raczej zadowolić się formacjami polskiemi w wojsku francuskiem i angielskiem. Miało to tę korzyść, że dawało nam wyćwiczonego żołnierza bez narażania naszych ludzi na traktowanie przez nieprzyjaciela jako wolnych strzelców. Prócz tego, ten wyćwiczony żołnierz nicby Polskę nie kosztował, – Francja i Anglja byłyby z przyjemnością same poniosły koszta tworzenia i utrzymywania tych formacji – wreszcie polskie formacje w wojsku angielskiem byłyby wykazały Anglikom, co Polacy potrafią zrobić nie tylko wyłącznie na usługach Francji, a na to – trzeba o tem wiedzieć, – opinja angielska jest niesłychanie czuła. Po rzeczonem zebraniu, wychodzący w Paryżu polski tygodnik „Polonia” będący wówczas pod wpływem polskiego biura politycznego w Paryżu (rue St. Honoré, hotel St. James et d’Albany), w najbliższym swym numerze wypowiedział podobne zdanie, jak ów nasz przedstawiciel polityczny na owem zebraniu, mianowicie, że wśród korzyści dla aljantów z utworzenia armji polskiej we Francji, jedną z głównych będzie to, że utworzenie tej armji wywoła niezawodnie ze strony Niemców natychmiastowe cofnięcie wszystkich koncesji, jaki oni Polakom w Warszawie porobili. Widzimy stąd, jak to nasi przedstawiciele polityczni w Paryżu i ich zwolennicy służyli bezmyślnie interesom niemieckim, przeciwko którym tak głośno nibyto występowali. Cofnięcie przez Niemców wszystkich koncesji udzielonych w Warszawie równało się usunięciu tamże wszelkich władz polskich, które wielkich atrybucji nie posiadały, ale miały ten nieoceniony awantaż, [1] że istniały, a ich usunięcia oddawało cały kraj na kompletny łup i pastwę nieprzyjaciela, bez możności pozbycia się go kiedykolwiek, bo nawet w razie tak oczekiwanego zwycięstwa aliantów. Wszak widzieliśmy, że po swem zwycięstwie, aljanci, mimo istnienia armji polskiej we Francji, o Polsce zapomnieli, skoro
- ↑
Awantaż – od fr. avantage – przewaga, zysk, korzyść.
