Strona:Jean Tarnowski - Nasze przedstawicielstwo polityczne w Paryżu i w Petersburgu 1905-1919.pdf/123

wyczerpana z ludzi, nie byłaby mogła, mimo najlepszych chęci, swego wojska na ten cel poświęcać. I tak oto nasi ówcześni przedstawiciele polityczni zagranicą, głoszący urbi et orbi , że oni tylko bronili prawdziwych interesów Polski i obrzucający błotem każdego, co nie podzielał we wszystkiem ich zapatrywań i piętnujący go nazwą, w najłagodniejszym wypadku, „Austrofila”, stawali się bezwiednie narzędziem habsburskiej polityki, mającej wówczas we Francji i w Anglji, ze względów oportunistycznych, znaczne jak widzimy poparcie.
  Twórcami armji polskiej we Francji byli: Polskie biuro polityczne w Paryżu, z którego powstał późniejszy Komitet Narodowy polski tamże, i które mieściło się w hotelu St. James et d’Albany, na ulicy St. Honorè (przeniesione jako Komitet narodowy na avenue Kléber 11, bis.), i hr. Ignatiew, szef III-go departamentu wywiadowczego przy ambasadzie rosyjskiej. Pomocnik jego p. Mokeewsky, tak się pisał na swych kartach wizytowych, został szefem polskiej kancelarji wojskowej, rue Chanalailles. Na krzyk podniesiony przez paryską kolonję polską na tę wiadomość został mianowany naczelnikiem polskiej armji we Francji jako szyld, Francuz, jenerał Archinard, ale p. Mokeewsky pozostał na swem stanowisku.
  Jako pretekst do wystąpienia z projektem tworzenia armji polskiej we Francji, posłużyła ambasadzie rosyjskiej w Paryżu i jej biuru wywiadowczemu okoliczność, że rosyjskie wojsko we Francji, z chwila rewolucji w Petersburgu, zbuntowało się, wypowiedziało posłuszeństwo swym oficerom, zaprowadziło sowiety i wziąwszy zakładników, zagroziło ich śmiercią, w razie gdyby chciano je ogłodzić dla zmuszenia do złożenia broni. Otoczono Rosjan murzynami, zatoczono przeciw nim armaty i dano do zrozumienia, że zostaną wybici do nogi, bez względu na zakładników, jeżeli się nie poddadzą. Po długich pertraktacjach Moskale złożyli broń.