Strona:Jean Tarnowski - Nasze przedstawicielstwo polityczne w Paryżu i w Petersburgu 1905-1919.pdf/107

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

artykułu 203 orzeka wyraźnie, że „tylko długi i zobowiązania dawnej Austrji, należące do trzeciej kategorji, obciążają jedynie i wyłącznie w całości Austrję niemiecką”. Co do pierwszych dwóch kategoryj, Komisja Reparacyjna ma stanowić według własnego uznania, ile z ogólnej sumy długu zabezpieczonego przypada na koleje, saliny i inne obiekty majątkowe, przechodzące z rąk b. monarchii austriackiej do rąk któregokolwiek z nowych państw. Odnośnie obiekty służą do zabezpieczenia danego długu, przypadającego tym sposobem na każde z nowych państwo. Przy tej grupie długów niepodobna określić z góry, jak wielkie ciężary spadną na Polskę z tego tytułu. Komisja Reparacyjna może wyznaczyć każdemu z danych państw udział, jaki uzna za stosowny.
Co do długów niezabezpieczonych, państwa powstałe po gruzach b. monarchji austro-węgierskiej, lub obejmujące po niej pewne terytoria, będą obciążone taką częścią tych długów, jaka odpowiada przeciętnej cyfrze dochodów państwowych danego terytorium w stosunku do ogółu austriackich dochodów państwowych z trzech lat finansowych 1911, 1912, 1913. Ale które z tych dochodów mają służyć za podstawę do tego obrachunku – niewiadomo. I w tym kierunku Komisja Reparacyjna ma pozostawioną sobie zupełną swobodę działania.
W Gallicji istniały, pod rządem austriackim, dwa rodzaje dochodów państwowych: autonomiczne i ogólno-państwowe. Te ostatnie, ściągane z każdego z poszczególnych krajów koronnych, szły do ogólnego skarbu, skąd rozdzielane były rokrocznie między poszczególne kraje koronne. Ten rozdział nie zawsze był czyniony w sposób słuszny, ale niejednokrotnie z krzywdą niektórych krajów koronnych na niekorzyść innych, więcej uprzywilejowanych, lub umiejących lepiej bronić swoich interesów.
Galicja, uważana przez Austrję za placówkę straconą wobec Rosji lub mogącej powstać z gruzów Polski, nie była