Strona:Jawy przez J. Krajoskiego.djvu/7

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.



Panie! odpuść im albowiem niewiedzą co czynią.

A co myślą nie uleczem,
............
To dozwala wyciąć mieczem.
............

Wołajcie! Panie, odpuść im! — A nieobawiajcie się ani ran, ani śmierci; albowiem ile razy wróg wytoczy krew z waszego serca: tyle razy arterye Europy przepełnią go napowrót siłą: bo jesteście światłością do któréj ciąży i pada prawdziwe życie.
Ani chciejcie abyście powstali sami przez się, bez pomocy…. albowiem chełpliwi jesteście, i Bóg niedozwoli iżbyście mieli czém