Jarosz Derdowski, urodzony dnia 10 marca 1852 r. w Wielu, pow. chojnickim, nie znalazł szczęścia w kraju rodzinnym. Podobnie jak Ceynowa, który zmarł poza granicami Kaszub, Derdowski zakończył swój niespokojny żywot za oceanem w Stanach Zjednoczonych, dokąd go zaprowadził los i pogoń za kawałkiem chleba codziennego.
Derdowski pochodził z warstwy gburskiej. Ojciec jego był właścicielem kilkusetmorgowego gospodarstwa rolnego. Naturę miał żywą. Nie zaznał nigdzie i nigdy spokoju. Już w latach młodzieńczych tułał się po różnych gimnazjach niemieckich, prześladowany za to, że czuł i myślał po polsku. Gorąca jego natura buntowała się przeciw naporowi germanizacyjnemu. Był uczniem bardzo zdolnym i rokował jaknajlepsze nadzieje.
Lecz nagle w roku 1868 opuszcza gimnazjum w Braniewie i wyrusza do Włoch z zamiarem walczenia w obronie papieża w szeregach generała francuskiego Lamorciere’a. Z tym wojskiem po jego odwołaniu poszedł do Paryża i tu wyuczył się gorzelnictwa. Po dwóch latach wrócił w strony ojczyste i chciał ukończyć gimnazjum, ale jego usiłowania spełzły na niczem, gdyż nigdzie go nie przyjęto.
