Strona:Janusz Korczak - Mośki, Joski i Srule.djvu/57

 A w czwartek po obiedzie chłopcy piszą do Warszawy, rozumie się, tylko ci, którzy pisać umieją.
 — Proszę pana, niech pan napisze mi list.
 — Co napisać?
 — Bo ja wiem.
 — Napiszę, że jesteś łobuz i bijesz się z chłopakami.
 — Nie chcę... Niech pan napisze, czy Josek płakał, że mu zabrałem szelki.
 — Toś ty szelki zabrał Joskowi?
 — Bo mama kazała; bo moje ubranie podarte, a jego ubranie ma szelki.
 — Więc może zapytać się, czy Josek nie płakał, że zabrałeś jego ubranie?
 — Dobrze, niech pan pisze...
 Pisał Hersz po żydowsku:
 „Do moich kochanych rodziców. Po pierwsze piszę, że jestem zdrów i chciałbym wiedzieć, co słychać w domu i ważę 54 funty, i jem 5 razy dziennie, i wszystko wam opowiem i robimy fortecę i kopiemy ziemię, i jabym bardzo chciał wiedzieć, co słychać w domu“.
 Były w listach dzieci i pełne troski pytania:
 „Czy kochany ojciec znalazł zajęcie, czy Chaim ma robotę i czy co zarabia?“
 Bo kiedy chłopiec wyjeżdżał na kolonie, ojciec był bez roboty...
 Niektórzy z niepiśmiennych nie mieli zaufania do dozorcy, woleli, żeby im napisał kolega. Kolega napisze, co