Strona:Janusz Korczak - Mośki, Joski i Srule.djvu/121

dobrze posłać. I Sieraczka uderzyłem szelkami. I chustkę do nosa zgubiłem.
 — Jeszcze co?
 — Nie chciałem chleba, tylko przylepkę. I Fiszbina wrzuciłem do dołu od kartofli.
 — A ile razy się biłeś?
 — Nie pamiętam.
 — A o sośnie nic jeszcze nie mówiłeś.
 — Uhm, sosnę złamałem.
 Chłopcy słuchają ze smutkiem, a Bromberg się uśmiecha i nic sobie z tego nie robi.
 — Tyrman, jak ci się zdaje: ile mu postawić?
 — On już będzie grzeczny — mówi Tyrman.
 — Więc ile mu postawić?
 — Nie wiem — mówi Tyrman, chociaż widać, że i on i cała grupa bardzo chcą, żeby i Brombergowi postawić piątkę. Tylko nikt nie odważa się pierwszy to powiedzieć.
 — Oj, źle, źle... Czarnecki, powiedz ty, ile Brombergowi postawić ze sprawowania.
 Czarnecki jest przyjacielem Chaima Bromberga, więc wszystkie oczy zwracają się ku Czarneckiemu.
 — No powiedz ile?
 — Piątkę — powiada Czarnecki, i dwie łzy staczają mu się po twarzy.
 — Piątkę, proszę pana, piątkę — wołają chłopcy, a Tyrman dodaje:
 — On się poprawi, on już będzie grzeczny.