Strona:Janusz Korczak - Król Maciuś Pierwszy.djvu/104

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Gwizdnął — w odpowiedzi otrzymał hasło kukułki.
— Chodź Felek. Nie bój się. Teraz jestem już prawdziwym królem i nie potrzebuję się przed nikim tłomaczyć.
— No tak, ale mój ojciec co powie.
— Powiesz ojcu, że jesteś królewskim faworytem i zabraniam, by cię tknął bodaj palcem.
— Gdyby wasza królewska mość zechciał to napisać.
— Bardzo chętnie, chodź do mego gabinetu.
Felek nie dał sobie tego dwa razy powtarzać.
— Panie sekretarzu stanu, proszę napisać papier, że Felek jest mianowany moim faworytem.
— Wasza krolewska mości, przy dworze nie było takiego stanowiska.
— Jeżeli nie było, teraz już jest, bo taka moja królewska wola.
— Może waszej królewskiej mości wola rozkaże napisanie papieru odroczyć do posiedzenia ministrów. Zwłoka nie zbyt wielka, a — zawsze trochę — formalniej.
Maciuś gotów był ustąpić, ale Felek nieznacznie pociągnął go za rękaw.
— Żądam natychmiastowego napisania papieru, do pioruna — huknął Maciuś.
Sekretarz poskrobał się w głowę i napisał dwa papiery. Na jednym napisane było:
„Ja, król Maciuś żądam nieodwołalnie, by bezzwłocznie napisany i do podpisu podany, a po złożeniu pieczęci wręczony był mi papier o mianowaniu Felka nadwornym królewskim faworytem. W razie nie wypełnienia natychmiast tej mojej