Strona:Janusz Korczak - Kiedy znów będę mały.djvu/191

  Ja mówię:
 — To nic.
 A mama mówi:
 — Rozbierzcie palta.
 A jej mama:
 — Nie, musimy zaraz iść.
 Marychna wzięła tę pocztówkę, to zawiniątko do mufki i pyta się:
 — Jaką literę najlepiej lubisz pisać?
 Ja mówię:
 — Duże R.
 — A ja duże W. — Daj papier, to ci napiszę. Ale ołówkiem. Zobaczymy, kto ładniej pisze.
 I napisała. A ja też. Ale się nie staram. Żeby jej było ładniejsze. I ona mówi:
 — No, czyje ładniejsze?
 Śmieje się, a ząbki ma równiuśkie, białe.
 I mówi:
 — Na pocztówce ładniej napisałeś.
 Ja się zarumieniłem i mówię:
 — Raz się uda, a raz nie.
 Pisaliśmy: Warszawa, Wilno — różne wyrazy, a potem liczby.
 — Strasznie ósemki nie lubię pisać — mówi. — Zawsze jakaś kręcona wyjdzie.
 A ja:
 — No, tak. Ósemka rzadko się uda. No i Marychnie w palcie trudno pisać.
 Więc ona spojrzała na swoją mamę i mówi:
 — Rozebrać się chyba, czy jak.