Strona:Janusz Korczak - Feralny tydzień.djvu/32

dla młodzieży. — Gdyby się zwierzył któremu z kolegów, to zarazby powiedzieli, że się w niej kocha i nazywaliby ją jego facetką. — Stasio nawet przyjacielowi nic nigdy nie mówi, bo potem się z nim pokłóci, albo co, — i ten wszystko wypaple i potem się śmieją.
 Prawdziwego przyjaciela Stasio nie ma.
 — Jeżeli ją spotkam, to zrobię zadanie, — myśli, i pragnie ją spotkać, rozgląda się, idzie wolniej, coraz wolniej.
 I ze złem przeczuciem przestąpił próg szkoły.
 Już na schodach krzyknął mu triumfująco kolega:
 — Chodź prędzej. Wiemy które będzie zadanie.
 W klasie nastrój świąteczny.
 — Masz, przepisuj prędko.
 Stasio wyrywa kartkę z bruljonu.
 — Prędzej!
 Z uderzeniem drugiego dzwonka robota skończona.
 — A skąd wiecie, że to akurat zadanie będzie?
 Rzecz w tem, że nauczyciel przerabiał z klasą zadania na cztery działania i zrobił wszystkie po kolei od 370-go do czterysta piątego, tylko