Strona:Janusz Korczak - Bankructwo małego Dżeka.djvu/72

 — A nauczyłeś się jakiego powinszowania? — zapytuje Dżek.
 — Z czego się mam nauczyć?
 — A są książki z powinszowaniami. Wierszyki, rozumiesz, powinszowania różne.
 Stanley nie rozumie, ale tem bardziej chciałby taką książkę zobaczyć.
 — Jak napisać: »zmarznięta woda«? — zapytał się Todda.
 — No, jak? Bierze się ołówek albo kredę i pisze się.
 — No to napisz.
 — Ale poco? — mówi nieufnie Todd, obawiając się podstępu.
 — Bo jest taka zagadka.
 Todd chce wiedzieć, — napisał.
 — A teraz napisz to samo, ale żeby były tylko trzy litery.
 Todd triumfująco napisał: »lód«.
 — Nie sztuka: bo wiedziałeś.
 — Nie wiedziałem.
 Oczywiste kłamstwo. Kłócą się. Niby się nie udało, ale w sprzeczce Dżek mówi, że w jednej książce jest zagadek różnych sto tysięcy, a niektóre takie, których nawet paniby nie zgadła.
 I Dżek słyszy z rozkoszą wyznanie Todda:
 — O, gdyby taka książka była w naszej bibljoteczce, to rozumiem.
 Dżek ani słowem się nie zdradza, że książka jest już u introligatora.
 Dżek przekonał się, że mister Taft dobrze mu