Strona:Janusz Korczak - Bankructwo małego Dżeka.djvu/39

 Pani tak powiedziała:
 — To wielki wstyd, że nie wszyscy uczniowie trzeciego oddziału płynnie czytają. Kto płynnie czyta, ten po pracy, spędzonej w fabryce, weźmie sobie książkę...
 — O Pinkertonie, proszę pani, — wtrącił Fil.
 — Fil, nie przeszkadzaj, bo pójdziesz do kąta.
 I pani dalej objaśnia o pożytku czytania.
 — ...Naprzykład spieszysz się do roboty, a tu na murze wisi nowe ogłoszenie...
 — Że policja poszukuje morderców, — dodaje Fil.
 — Fil, uspokój się, bo cię za drzwi wyrzucę, — mówi pani, i dalej tłumaczy. — Płynnie powinien czytać każdy człowiek. Wymaga tego godność obywatela...
 — Proszę pani, kto w kinematografie nie zdąży przeczytać napisu, to potem siedzi, jak tabaka w rogu.
 — Fil, wyjdź w tej chwili z klasy.
 — Uj, już nie będę.
 — Ruszaj za drzwi.
 Fil spuścił pokornie głowę, idzie — ale zatrzymuje się przed stolikiem i pyta się:
 — Ale prawda, że mam ruchliwy umysł?
 — Skąd ci to przyszło do głowy?
 — A jak nauczyciel śpiewów się na mnie skarżył, pani sama przecie powiedziała.
 — A ty skąd wiesz, co mówiłam?
 — Bo bałem się, że będę miał grandę, więc sobie z boczku słuchałem, co powie.