Naruszewicz, chociaż prócz łacińskiego tłumaczenia Nestora wraz z dopełniaczami jego kilkoma nie znał innego źródła ruskiego, a z polskich najwięcej ufał Długoszowi, dość bezstronnie opowiedział te wypadki historyczne, które według niego starałem się powtórzyć w niniejszym spiewie, nie zmieniając nic ani dodając. Gdybym ze zdolnościami mojemi śmiał stawać obok autora »Jana z Tęczyna«[1], podałbym pieśń niniejszą wraz z innemi jako uzupełnienie »Spiewów historycznych« publiczności trójjedynej Rzeczypospolitej Polskiej, w której dotąd tylko dwie części znalazły piśmienne powtórzenie dawniejszych podań swoich. Ruś dawna, przedkozacka, czeka dotąd na to co już otrzymały Polska i Litwa. Może nieudolne usiłowanie moje naprowadzi zdolniejszych na myśl zaniedbaną przez tyle wieków, i obok podań o zwycięztwach Chrobrego zabrzmią kiedy w noworuskiej, t. j. polskiej mowie pieśni o pochodach na Greków, Połowców, o krwawych niezgodach kniaziów, o ciężkich bojach z Mongołami, o tylu wielkich sprawach których widownią była ta ziemia ruska.
- ↑
Julian Ursyn Niemcewicz.
