Strona:J. Grabiec - Sto lat walki o prawa Królestwa Polskiego 1815—1915.pdf/23

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

skich przez Rosyę z pomocą polską. Galicya wreszcie w wiekopomnym dniu 18 sierpnia 1914 roku wznowiła dawną koncepcyę — odbudowania państwa polskiego — o bliżej nieokreślonych granicach, złączonego z monarchią Habsburgów. Prawno-państwowy charakter Królestwa Polskiego został absolutnie przez wszystkich nieomal — rozmyślnie — lub nierozmyślnie, zapoznany.
Kwestya prawno-państwowej odrębności Królestwa Polskiego oraz hasło żądania jego samoistności, jako punkt wyjścia we wszelkich koncepcyach rozwiązania sprawy polskiej wchodzą do polityki narodowej, skupiając koło siebie większe grupy ludzi, dopiero w początkach roku 1915. Dzieje się to zupełnie niezależnie od siebie — w części Królestwa, okupowanej wówczas przez armię niemiecką, oraz na wychodźtwie w Ameryce Północnej.
Grupą, która powyższe hasło w początkach 1915 roku podniosła w Królestwie, była Liga Państwowości Polskiej. „L.P.P. — czytamy w pierwszej ustawie tej grupy — powstała z chwilą zachwiania się przemocy rosyjskiej w Królestwie Polskiem. Działa ona na terenach jego, wyzwolonych od Rosyan, i na terenie walki z niemi. Kresem jej działalności jest ukonstytuowanie się w Warszawie, jako stolicy kraju, jawnego i uznanego przez państwa, z Rosyą wojujące, Rządu Królestwa Polskiego. Celem L.P.P. jest zorganizowanie polskiego życia państwowego w Królestwie Polskiem“.
Podstawową zasadę L.P.P. w stosunku do ówczesnej chwili streszcza art. 3 jej ustawy.
„L. P. P. uznaje, że Królestwo Polskie, połączone unią realną z Rosyą, mocą uchwały państw na Kongresie Wiedeńskim, po zerwaniu obustronnem tej unii w r. 1831, było utrzymywane w związku państwowym z Rosyą jedynie represyami praw wyjątkowych, opartemi na sile zbrojnej, Po ustąpieniu wojsk rosyjskich, Królestwo Polskie winno być uważane pod względem prawno-państwowym za państwo niepodległe. W miarę ustępowania rosyjskiej siły zbrojnej z Kró-