Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Ostatnia z xiążąt Słuckich Tom 3.pdf/45

39

 — Istna prawda — nie mięszając się odpowiedział Tomiło, i na jego dworze, kończył daléj, zajmuję pewne miejsce znaczne.
 — Wasz Pan Kanclerz, przeciw nam, przerwał Brożek kiwając głową — zięć Wojewody!
 — Ależ Katolik.
 — Nu Katolik! to prawda — A pocóż W. Mości do kamienicy?
 — A powiedziéć Wam prawdę —
 — Toć bo tego i chcę i czekam. —
 — Do Was, Panie Brożek. —
 — Prze zdrowie Wasze, Panie — A jak się zowiecie?
 — Ja? rzekł Tomiło. —
 — Wy? spytał Brożek. —
 — Zowię się — pijcie bo, pijcie — nie dokończyliście Waszego kubka. —
 — Wasz jeszcze niedoléwany — ani razu, mój dwa — Ale jakże się zowiecié, mieliście powiedziéć, kończcie. —
 — Zowię się — Tomiło szukał sobie po głowie nazwisko — Hreczyna. —
 — Hreczyna? a imie?
 — Jan — (niech będzie Jan) rzekł w du-

4*