Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Ostatnia z xiążąt Słuckich Tom 3.pdf/134

kojność! Kiedy Frizjus ręczy, że W. X. Mość wyleczy.
 Xiężna zamilkła.
 — Mój Panie, czy nie mógłbyś, odezwała się po chwilce, pozwolić mi wody, wasza tyzanna mi szkodzi, a pragnienie pali!
 — Wody! zakrzyczał lekarz z oburzeniem — Woda to śmierć dla W. X. M. tyzannę pić — Wyborna! wyborna! Frizjus ręczy! Sam ją sporządzałem z wiadomych mi ziół i ingredjencij przedziwnych. Droga i nieoszacowana tyzanna!
 Xiężna znowu zamilkła.
 Doktor obejrzał flaszki stojące na stole, poszeptał do ucha słudze i wychodził.
 — W. X. Mość, niech raczy być spokojną! Frizjus ręczy za zdrowie Jéj! Coraz lepiéj! coraz lepiéj. Dobréj nocy, W. X. Mości!
 — Byliście dziś u Xięcia? spytała słabym głosem chora.
 — Byłem, zdrów i wesół, zabawia się z przyjaciółmi i krewnemi. Niech mu Bóg