Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Ostatnia z xiążąt Słuckich Tom 3.pdf/102

rotazapomniała o sobie, myślała tylko o skutkach wojny, któréj się przyczyną uważała.
 Powstała na widok stryja i pozdrowiła go w milczeniu. Spójrzał na nią Kasztellan i przez bladość i znużenie dojrzał radości w sercu.
 — Radziwiłłowie, nie śmieli się wczoraj do Was odezwać, rzekł — wzywałem ich.
 — Wzywaliście? spytała Zofja.
 — Tak, wzywałem ich przed Was, abyście sami wyrzekli, macie li skłonność dla Xięcia Janusza lub nie. Byłem pewny, że nas nie upokorzycie. Nie chcieli jednak stawić się i nie śmieli zdać się na Was.
 Xiężna westchnęła i zamilkła.
 — Zwątpił i on o mnie, rzekła w duchu i słusznie.
 — Cóż teraz poczniecie i co ja począć mam? spytała.
 — Spokojnie, zdawszy się na wolą Bożą i opiekunów czekać końca — Wszystko rokuje pomyślny. Radziwiłłowie przekonawszy się o niepodobieństwie o szkaradzie takiéj wojny, rozpuszczą żołniérza, zdadzą się na przyjaciół, nachylą do zgody. W. X. Mość, dodał,